Warnsveldse Sport Vereniging
Schoenmaker Bernard Jansen en zijn vrouw Jo stonden aan de basis van de Warnsveldse Sport Vereniging (WSV).
Beiden waren al geruime tijd actief binnen de Zutphense Gymnastiekvereniging Sportief
toen daar wat strubbelingen ontstonden en met name Jo het tijd vond dat de Warnsvelders op eigen benen gingen staan.
Het was in hun huiskamer op Hofweg 8 (Juist?) dat zij samen met Henk Wittenberg, Bennie Menger, Cor Overweel,
Jo Menger, Grada Nagtegaal en Jannie Vetter op 18 november 1958 de Warnsveldse Sport Vereniging oprichtten, waar Bernard
en Jo Jansen zich vervolgens met hun hele ziel en zaligheid voor hebben ingezet. Jo vervulde jarenlang
een bestuursfunctie binnen WSV en beiden waren jarenlang leider van de jeugdgroepen. Hun dochters Dini en
Truus werden als het ware in de gymzaal grootgebracht en ontpopten zich als gedreven sporters.
Roelof Vetter van Sportief ging mee naar WSV en werd de eerste trainer.
In de beginjaren oefende WSV in de naast de kerk staande oude openbare lagere school, waar juffrouw Bruil in één van de lokalen nog les gaf. De vereniging had een clubtenue (ok) - groene plooirok en broek, wit blousje en interlock - dat gedeeltelijk door de dames-bestuursleden zelf werd gemaakt en dat gedragen werd bij bijzondere gelegenheden, zoals een gymnastiekuitvoering, een hemelvaartswandeltocht en de Avondvierdaagse. Het enthousiasme ebde echter weg en na tien jaar ontplooide het 38 leden tellende WSV bijna geen activiteiten meer. Alleen de zeventigjarige Grada Nagtegaal gaf er nog gymles aan een groepje kinderen. Gymnastiekleider Bert Heus sloeg alarm en vroeg Meindert Hagenbeek, Volkert van Tongeren en nog enkele andere Warnsvelders de sport- en gymnastiekclub nieuw leven in te blazen. Inderhaast formeerden zij in de kleedkamer van de Oranjezaal, waar de gymclub sinds 1963 oefende, een nieuw bestuur dat spoorslags aan het werk ging. Door zich via notaris Tromp uit Warnsveld als officiële vereniging te laten registreren en door zich aan te sluiten bij het Koninklijk Nederlands Gymnastiek Verbond verkreeg WSV als vereniging rechtsgeldigheid en ook statuten en een huishoudelijk reglement, zaken die bij de oude vereniging niet waren geregeld. Het bestuur riep een verenigingsblad in het leven, stelde een jeugdbestuur aan en vond nieuwe geldschieters om meer armslag te krijgen. De leden droegen voortaan verenigingskledij: de meisjes en dames een zwart turnpak en de jongens - herenleden waren er niet - een witte korte broek plus wit interlock. De viering van het twaalfeneenhalf-jarig jubileum werd aangegrepen om flink aan de weg te timmeren. De publiciteit die dat opleverde zorgde voor een grote toestroom van nieuwe leden en begeleiders. Ook later kwamen er gedreven bestuurders aan te pas om WSV door (financieel of bestuurlijk) moeilijke perioden heen te loodsen. In 1973 telde WSV zo'n 250 jeugdleden. Dank zij de jaarlijkse clubkampioenschappen, kringkampioenschappen en zomerkampen op kampeerboerderijen (o.a. Het Biesterveld te Barchem (Of Vorden?) en deelname aan braderie, Avondvierdaagse en sinterklaasfeest bouwde WSV een band op met de Warnsveldse gemeenschap.
In 1972 sloot de Warnsveldse Tafeltennisvereniging Groen-Zwart zich aan bij de WSV.
Deze vereniging was op initiatief van J. (Voornaam?) Gorter (Kozakkenlaan 1?),
beheerder van het Nutsgebouw, tot stand gekomen en was op 28 september 1966 als Nutsafdeling opgericht.
Nadat 't Nut de zaalhuur had verhoogd kon de kleine vereniging die niet meer
opbrengen en omdat een zelfstandig bestaan er ook niet in zat, zocht ze naar andere wegen om te overleven.
Om het tafeltennis ('pingpong') in verenigingsverband te kunnen voortzetten - ze wilde in de
competitie blijven - legde zij contact met de WSV, waar ze als tafeltennisafdeling verder ging.
In 1975 creëerde WSV een afdeling voor volleybal, waar de leden eerst op recreatieve basis
speelden en vanaf 1979 ook in competitieverband.
In 1978 verhuisden de jongste gymnastiekgroepen naar sportzaal De Kei, in 1982 gevolgd door
de volleybalafdeling en in 1989, toen de hal erbij kwam, door de andere gymnastiekgroepen en
de tafeltennisafdeling (Juist?!). De nieuwe woonwijken Welgelegen en Scheperkamp zorgden voor
een flinke aanwas van jeugdige leden. Om de drie afdelingen gelegenheid te geven de belangen
van de eigen leden beter te kunnen behartigen, bracht het bestuur van WSV omstreeks 1990 elke
afdeling onder een eigen bestuur. Deze zogenaamde omni-vereniging leverde echter niet op wat
de bestuurders ervan hadden verwacht. De afdelingen gingen hun eigen weg en het 'wij-gevoel' ontbrak.
Op 1 januari 2000 ontstonden de drie onafhankelijke verenigingen: Warnsveldse Sport Vereniging WSV,
Volleybalvereniging WSV en Tafeltennisvereniging Warnsveld, die nu respectievelijk ongeveer 375,
ruim 300 en circa 25 actieve leden tellen.
De oorspronkelijke WSV bleef de vereniging voor (jonge) mensen die op een ontspannen manier
willen bewegen en gymoefeningen willen doen. De tafeltennissers en volleyballers spelen zowel
op recreatieve basis als in competitieverband. Zo konden de volleyballers dank zij sponsoring deskundig
kader aantrekken om de jeugdige selectieteams door extra training op hoger spelpeil te brengen.
Het resultaat bleef niet uit, want ze kwamen niet alleen binnen maar ook buiten de regio in
de schijnwerpers te staan en met name de jeugdteams stootten door naar de hogere klassen
[in 1995 en 2000 werd een WSV-team zesde van Nederland].
Uitvoering van de gymnastiek- en sportvereniging WSV in 1971 in café De Pauw ter gelegenheid
van haar 12½-jarig bestaan. WSV ging met haar tijd mee. Medio jaren tachtig breidde zij haar
programma van gymnastiek en turnen uit met onder meer jazz-gym voor zowel jeugd als dames,
'aerobic' en selectie-turnen en later met onder andere 'total body workout', 'body & mind'
en 'streetdance'. Van tijd tot tijd moderniseerde WSV haar toestellen.
Zo schafte zij in 2002 een 'tumbling'-baanmat aan, een luchtkussen waarop gymnasten
en turnsters diverse oefeningen doen, en verving ze in 2004 het 'paard' door een 'pegasus',
een springtoestel dat de kans op blessures vermindert.